PAYLAŞMADIKTAN SONRA …..

 Ne bu toz duman , öfkeler kavgalar hırslar intikamlar ders vermeler.Bencilliğin hayatımızı zehir eden ve giderek kanıksanan ve hatta öğütlenen bir hastalık olduğuna inanmaya başladım. Neyi paylaşamıyoruz diye düşünüp duruyorum. Neden onca kavga onca gürültü onca lüzumsuz eziyet.

Bencil bir kişiliğin bencilce duyguların merkezinden bencilliğin penceresinden anlatmaya çalışayım şu hayatın anlamını. Her şey ona göre programlanmalıdır kuşkusuz.Bitmezi istekleri başlar bencilliğin:

Benim mülküm  daha fazla olmalı herkesten ,  kardeşiminkinden bile ve benim -o çoğu kez anlamsız bir hırs ve vahşi bir arzudan ibaret olan itibar-  itibarım   ve saygınlığım  sözü dinlenirliğim hep daha hep daha ve hep daha fazla olmalı işte.

Benim canım sıkkınsa başkalarının neşeli olmasına tahammül edemem. Keyifli insanların neşesini de  bozarım hatta ve eğer saygınlık ihtiyacım yeterince  tatmin görmemişse yüksek egoizmim zayıf halkalar üzerinde hırslarımın verdiği güçle sistemli sistemsiz saldırılarına başlamıştır çoktan…

Neşeliysem mesela şakalar yapıyorsam durmaksızın, bir başkasının benden fazla şaka yapmasını  hazmedemem bile, hatta o şakayı duymam da. Başkaları bir tane patlattıysa art arda iki tane de ben patlatırım. Kederler ve kederliler neden etrafımdalar.Uzak gitsinler benden uzak….

Tüm güzel hanımlar benimle ilgilenmeli sözgelimi, benim onayladığımı onaylamalı etrafımdaki varlıklar! benim sevmediğimi yermeli ve kayıtsız ve şartsız tüm  sözlerim kabul görmeli…

Ben yorgunsam erken bitmeli işler , ben enerjikken herkes çok çalışmalı ve ben  konuşacaksam kulak kesilmeli insanlar.

Gün boyunca gururumu okşayan sözler duymalıyım. Ne kadar adil ne kadar dürüst ne kadar yardım sever ne kadar ciddi ve ne kadar özel ve ne kadar yakışıklı olduğum söylenmeli yüzüme. Yaptıklarımı herkes anlamalı ve takdir etmeli.

Benim yanımdaki herkes benden sonra geldiğini bilip benden çekinmeli ve bu çekinme halini hissettirmeli.

Sürekli benim ne kadar tevazu sahibi olduğum , insanlar için  fedakarlıklar yaptığım ve herkesle “yalancıktan da olsa” ne kadar uyumlu olduğum konuşulmalı. Ben olmasam aslında her şeyin ne kadar ters gideceğinin anlaşıldığını da görmek isterim. Böyle olduğuna inanmak ya da.

Eh  pek tabi hayata kabaca   benzer pencerelerden  bakan insan sayısının gün geçtikçe arttığını da gözden kaçırmazsak bugün egoistleşen yaşam formatını anlama konusunda pek de zorluk çekmeyiz ve savunma mekanizmalarımız “bak işte herkes bencil öyleyse benim daha da bencil olmam şart  bu hayatta sağlam durabilmek için”  anlayışını da kanıksatabilir bize kolayca.

Hep ben hep ben diyen de yalnız ben olmayınca başlar size sonu gelmez karmaşa…..Bencil ve egoist insan modeli bizim idealimiz olunca  bize benzeyenlerin çokluğu çatışmanın şiddetini arttırmaktan başka işe yaramaz.

Hayat zor  ve çoğu kez insanlar acımasız. Belki bu yüzden iyimserlik ve içtenlik üzerine düşünmek söz söylemek ve hayal kurmak manasız ve boş birer iş gibi görünebilir.Fakat her şeye sahip olma ,başkalarından daha iyi daha güçlü daha zengin, daha gaddar olma dışında da fazla hayalperest gibi gelse de paylaşan hazmeden seven ve sevilen  bu sebeple biraz da eğlenceli haz veren bir hayat arzusu duyanların sayısı da azımsanamayacak bir ölçüdedir veya öyle olduğuna inanmak gerekir.

İşte tam da bu noktada çoğu kez yaşamla eğlenebilmektir sanırım  bizi insan kılabilen. Hayat çok eğlenceli değildir peki kabul ama  eğlenmeyi erteleyerek eğlenme işini de çok ciddiye almış olmaz mıyız? Eğlenmek senin neyine  a  canım? Bırak şimdi bu sululuğu! Ciddi ol biraz kardeşim! Ciddiyet daima ciddiyet!!!……. Sonu gelmez ciddi eleştiriler sonra….

Ciddi ciddi eğlenmek, gülmek sevmek sevilmek paylaşmak arzusudur bence yaşamanın en yaşanır tarafı. Bu alemde sevdiklerinizle paylaşamadıktan sonra  sahip olduğunuz neyin önemi vardır ki?

Hayat kısa be dostlar ve yarın  da meçhul. Yalnız yatırımlar yaparak yarını  elde etme çabası yeter mi?  Öyleyse bugünü- ki asla bir daha geri gelmeyecek olan gündür- ıskalamak niye. Yarına ve yarınlara yatırımımız ya yetmezse. Bugünü de bedbaht geçirmek koşuşturmalar ve ertelemelerle yaşamak….. yok bana göre değil işte bunca hırs. Yaşamın oyuncaklarıyla oynarım gülebilmek için gülümserim her güzelliğe ve baktığım çok şeyi güzelleştirmeye uğraşırım kavga etmek yerine..  benden farklı ve belki de haklı insanların da sevilebileceği bir yaşam için uğraşırım işte  hayal bile olsa…..gücüm ne kadarına yeterse  elbette…